Verslag van de KOZP-demonstratie in Staphorst, 19-11-2022
geschreven door een van de leden van onze afdeling

We verzamelden op een veilige plek in Zwolle, om daar een colonne voertuigen samen te stellen die onder politiebegeleiding naar Staphorst zou gaan. De samengestelde colonne bestond uiteindelijk uit een touringcar, een stuk of vier negenpersoons busjes en een stuk of vijf personenauto’s met vier of vijf mensen per auto. Nadat de colonne was samengesteld, een politieauto voorop, dan de touringcar, dan de busjes en auto’s, en nog een politieauto erachter, gingen we op pad. Ik bestuurde één van de auto’s, met vier passagiers.

De politiebegeleiding was bar slecht geregeld. Kruispunten werden niet afgezet om ons door te laten, waardoor de colonne bij het eerste stoplicht al uit elkaar viel. Onderweg op de snelweg is geprobeerd iedereen weer bij elkaar te krijgen, maar dat is niet gelukt. De politie gelastte ons om naar Meppel te gaan om daar de colonne weer samen te voegen om daarna alsnog naar Staphorst te gaan. Maar eenmaal in Meppel bereikten ons berichten van wat er zich ondertussen in Staphorst afspeelde.

Honderden mensen, velen van hen uitgedost als traditionele Zwarte Piet inclusief blackface, hadden de toegangswegen tot Staphorst hermetisch afgesloten en controleerden elke auto die Staphorst in wilde. Een auto met waarnemers van Amnesty International is belaagd, de officials bedreigd, hun auto zwaar beschadigd en banden lek geprikt. Een auto van KOZP-demonstranten die de colonne was verloren en op eigen gelegenheid probeerde naar Staphorst te rijden is ook belaagd. Een vijftigtal boze mensen gooide met eieren, olie en vuurwerk naar de auto, en er is ook geprobeerd om de auto om te gooien.

Ondertussen op de veilige plek in Meppel werd het duidelijk dat het niet zou lukken om Staphorst in te geraken, maar we wilden niet weg tot we zeker wisten dat de waarnemers van Amnesty en onze eigen kameraden die in Staphorst door de boze meute belaagd werden in veiligheid waren. Zodra duidelijk was dat onze belaagde kameraden veilig waren, maakten we aanstalten om te vertrekken en terug naar Zwolle te rijden.

De politie, die tot dan toe telkens met enkele auto’s en motoren aanwezig was, verdween toen opeens… Scouts van de georganiseerde boze menigte hadden ondertussen ontdekt waar wij stonden te wachten en was die veilige plek dus ook niet zo veilig meer. De politie maakte zich snel uit de voeten, wilde kennelijk hun eigen veiligheid niet in gevaar brengen. Er kwam nog één politieauto aan die omriep dat we onmiddellijk moesten vertrekken en dat ze onze veiligheid niet meer konden garanderen; die politieauto ging toen honderd meter verderop staan. Toen kwamen er twee oude Volvo’s aan rijden vol Zwarte Pieten, en een andere auto waar zelfs kinderen achterin zaten, die probeerden onze weg te blokkeren.

Toen de touringcar wilde wegrijden, schoot één van die Volvo’s er vlak voor, waardoor een botsing ontstond. Ook de weg voor onze andere auto’s werd geblokkeerd. Toen de touringcar een tweede poging deed om weg te komen, probeerde de andere auto, met kinderen op de achterbank, met een soort kamikaze-actie de bus te blokkeren, maar door uitstekende stuurmanskunst van onze buschauffeur werd een tweede aanrijding voorkomen en kon de bus ontsnappen. Toen doken er ook opeens weer veel politieauto’s op, die de weg voor ons vrij maakten zodat we allemaal weg konden.

Nu wel in colonne, en met enorm intimiderende politiebegeleiding van minstens vier auto’s, vier motoren en een aantal ME-busjes, die elke kruising en rotonde blokkeerden zodat we veilig konden doorrijden, zijn we toen terug naar Zwolle gegaan. Maar ook die politiebegeleiding ging niet van een leien dakje. Meermaals blokkeerden politieauto’s de weg voor onze eigen volgauto’s die achter de touringcar aan reden en zorgden roekeloze acties van politievoertuigen voor gevaarlijke situaties.

Uiteindelijk is de colonne heelhuids in Zwolle aangekomen en van daaruit is ieder zijns wegs gegaan, terug naar huis, maar niet zonder een opbeurende speech van Jerry Afriyie. Het laatste woord is hierover nog niet gezegd. Waarom heeft de gemeente onze demonstratie uiteindelijk toch verboden, en niet de eigenrichting door honderden boze mensen? Waarom was er voor onze aftocht opeens wel een grote politiemacht beschikbaar, maar niet voor het zorgen dat wij ons demonstratierecht konden uitvoeren? Dat zijn zomaar twee vragen die bij me opkomen, en er zullen er vast nog meer volgen.