Geschreven door twee leden van onze afdeling

De ‘Ik-cultuur’ kent als nieuwe liberale cultuur geen empathie. De enige vorm van empathie die we hebben is richting winst ten koste van alles. Empathie richting macht, een hoge positie, geld, impact maken, succes. Ze verdelen mensen in twee categorieën: winnaars en verliezers. Het stijgende aantal zelfdodingen en moorden is een aanwijzing voor dat we minder empathie voor ons zelf en anderen hebben. We hebben ook meer oorlog. Zonder empathie voor anderen zal er geen vrede zijn.

De pijn van de egoïstische samenleving of egoïstische daden gaat niet weg maar komt in een andere vorm aan de oppervlakte: en wraak heeft altijd een afschuwelijk gezicht bij mensen. Maar hoe denken wij als persoon of als land hierover? Als persoon willen we dat iedereen ons begrijpt. Ik ben ooit zo geboren, maar anderen zijn ook anders geboren. Hebben wij evenveel begrip voor elkaar? Het tonen van empathie tussen landen onderling kan ook vrede brengen. Als we alle vis in Afrikaanse wateren vangen waardoor zij geen inkomen hebben, is er een grote kans dat ze vluchten om in Europa te komen werken. Begrijpen wij dit ook? Of zeggen we vervolgens nee tegen vluchtelingen?
Als Europa geen joden in Europa wilde, zouden ze ze naar Palestina importeren en een nieuwe apartheidsstaat stichten. Had/heeft Europa empathie met 75 jaar oorlog en veel doden in Palestina? Semieten zijn mensen uit een groot gebied, inclusief Palestina. Maar lang geleden werd het door iemand gebruikt voor eigenbelang in de vorm van ‘antisemitisme’. Dit was in 1879 maar het leidt er nu toe dat mensen het alleen gebruiken voor discriminatie van joodse mensen. Maar in feite heeft het dezelfde betekenis als tegen de moslims, christenen en niet-gelovigen die in het gebied woonden/leefden (niet-joden die later daarheen immigreerden). Zo ontstaan er nieuwe vormen van discriminatie tussen minderheidsgroepen om de ene groep tegen de andere groep op te zetten. En zo verdwijnt de echte betekenis van Semieten. Dat was zeker geen empathie naar joden en dat is ook niet wat er nu aan de hand is. Nu hebben westerse landen empathie met het eigen kapitaal in Israël maar op taalvlak is de empathie richting een groep geformuleerd.

Wanneer gaan we echt empathie gebruiken in ons handelen, of het nu om ons eigen belang gaat of om het algemeen belang?
Vorig jaar hebben we onze excuses aangeboden aan de nakomelingen van de slachtoffers van slavernij en nu steunen we Israël met wapens in de naam van het recht tot zelfverdediging. Verdedigen tegen het doden van kinderen, vrouwen en mannen die er niets mee te maken hadden. Niemand steunt wat er op 7 oktober gebeurde, maar het probleem is dat velen 75 jaar apartheid en de kolonialistische bezettingen van Israël steunen. Als we empathie en respect hadden voor de tegengestelde partijen in de politiek en de omgang met andere landen, zou er geen 9/11 plaats zijn gevonden, geen oorlog in Iran, Afghanistan, Irak, Rwanda, Srebrenica, Jemen, Syrië en nergens anders. Als we empathie in onze cultuur hadden ingebakken, zouden we er nu ook van profiteren in de vorm van vrede. Iedereen praat tegenwoordig over zich bedreigd voelen en over veiligheid. Veiligheid kun je niet kopen met wapens, maar met wederzijdse empathie en respect voor elkaars vrijheden.

Geen systeem wat mensen onderverdeelt in winnaars en verliezers. We kunnen empathie aanleren, bewaken voor het algemeen belang en zo creëren we een meer gelukkige samenleving. Dit is wat de jonge generaties op de straten in veel landen in de praktijk aan het brengen zijn. Geef ons niet meer kwalen van kolonialisme en apartheid, maar geef ons een toekomst met houvast aan gelijkheid en rechtvaardigheid als model voor de politiek. Geef ons de kans om empathie te leren, elkaar te waarderen en samen te werken voor de samenleving!